( Dit is één van de bindteksten, geschreven voor het kerstconcert van "De Dendergalm" op 19 december 2009)
1
Liefste ouders,
We rapen de draad weer op die we tientallen jaren geleden hebben laten vallen.
In het zesde leerjaar schreven we, met onvaste, bangelijke kinderhand - in die
tijd doopten we de pen nog in Oost-Indische inkt en waren vervloekte vlekken
gauw gemaakt - onze laatste nieuwjaarsbrief. Jullie zullen je nog wel herinneren
dat we die, beschaamd zoals alleen pubers in spe kunnen zijn, op een drafje
voorlazen, ongemakkelijk omdat een troep familie mee zat te luisteren. De klus
kon niet snel genoeg geklaard worden. Elk jaar beloofden we dat we het zonnetje
in huis wilden zijn en dat we ons best gingen doen op school en dat we jullie
dankten voor alles wat jullie voor ons deden. Maar eigenlijk beseften we niet
half wat we daar zo plechtig orakelden en ontging ons de ernst van de blijde
boodschap die we verkondigden.
Jullie zijn nu al een poos overleden. We hopen echter stellig dat jullie, bij
wijze van spreken, op een hemelse, witte wolk zitten te luisteren naar onze
woorden, even gewillig als tientallen jaren geleden, het hoofd een beetje schuin
en de ogen half toegeknepen. Kinderen die zelf kinderen krijgen hebben de,
misschien onvermijdelijke maar daarom niet minder spijtige, neiging om hun
ouders wat te verwaarlozen. We zijn er ons nu van bewust dat we jullie niet
genoeg hebben laten aanvoelen hoeveel we eigenlijk van jullie hielden. We hadden
al eens meer moeten langslopen, wat meekoken, jullie uitnodigen aan onze dis of
meenemen op boodschappentocht. We hebben verzuimd dat te doen en dat vinden we
ontzettend jammer.
We hopen, liefste ouders, dat we jullie met deze nieuwjaarsbrief gelukkig
stemmen en dat jullie een beetje fier zijn op ons die eindelijk in het land van
de jaren van discretie en verstand zijn thuisgekomen. Wij van onze kant zijn
apetrots omdat we in jullie warme nest mochten opgroeien.
Jullie toegenegen kinderen,
Lieve en Herman
Denderleeuw, 1 januari 2010
2
Liefste kleinkinderen,
We hebben wel een pc maar toch stellen we er prijs op om deze nieuwjaarsbrief
met een balpen te schrijven ook al wordt onze hand wat onvast en beverig omdat
reuma zich in onze spieren aan het nestelen is. Misschien beseffen jullie niet
ten volle wat we hier plechtig beloven en wat we jullie, vanuit het putteke van
ons hart, toewensen. Jullie zijn tenslotte amper 7, een leeftijd waarvan men
vroeger, ten onrechte, dacht dat de kinderen tot de jaren van discretie en
verstand waren gerijpt.
Men beweert wel eens dat grootouders en kleinkinderen één gemeenschappelijke
vijand hebben, namelijk de tussenliggende generatie. En inderdaad, jullie
ouders, die onze kinderen zijn, moeten het ons maar vergeven dat we jullie een
beetje verwennen, net zoals onze ouders indertijd, tegen onze zin - we wisten
toen niet beter - onze kinderen hebben vertroeteld.
Voor ons hoeven jullie niet spectaculair getalenteerd, ongewoon intelligent of
bloedmooi te zijn. Een flinke dosis gezond verstand en een groot, warm hart zijn
de meest betrouwbare gidsen op het levenspad. Als wij het tijdelijke voor het
eeuwige hebben ingeruild - niemand kent dag noch uur - , pijnig jezelf dan niet
met het verwijt dat jullie ons onvoldoende hebben bedankt voor de tijd en de
genegenheid die we in jullie hebben geïnvesteerd. We verwachten ook niet dat
jullie onze deur plat gaan lopen : we weten uit ervaring dat er in de strakke
agenda van jonggetrouwde koppels met kinderen, ondanks alle goede intenties,
geen gaatje open te wrikken is voor een regelmatig bezoekje aan opa en oma.
Bedenk liever dat wij, om een beeld te gebruiken, in de hemel op een witte wolk
zullen zitten te monkelen van pret als jullie er in slagen om een groot
levensgeheim te ontdekken : wie liefheeft krijgt vanzelf , gratis, voor niks,
een diepe innerlijke vrede als dank geretourneerd.
Liefste kleinkinderen, blijf gezond naar lijf en leden en loop in het spoor van
het kind uit Bethlehem, van de Goede Herder uit Nazareth misschien een
toekomstig land tegemoet waar we elkaar mogen weerzien en waar het goed toeven
is.
Denderleeuw, 1 januari 2010
Opa en oma, die jullie zeer genegen zijn.
H.J.
Lees ook de andere artikels van Herman !